به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

آداب و رسوم ازدواج که در دنیای قدیم رواج داشت

تاریخ انتشار: ۲ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۳۱۱۶۳

هر زنی تعریف خود را از یک عروسی بی عیب و نقص دارد. بعضی زن ها دوست دارند عروسی آرام و بی سر و صدایی داشته باشند، اما بعضی هم هستند که دلشان می خواهد عروسی شان را در تالاری بزرگ با صدها مهمان برگزار کنند. با این حال، همه در این مورد اتفاق نظر دارند که ازدواج باید تنها با رضایت و علاقه ی هر دو نفر صورت گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در گذشته ممکن بود عروس و داماد تا قبل از عقد یکدیگر را ندیده باشند یا عروس دسته گل نداشته باشد.

بیشتربخوانید

سناریوی تمام نشدنی اضمحلال اخلاقی در غرب؛ اینبار ازدواج با محارم!

۱- وسط خیابان ازدواج می کردند

در دوران قرون وسطی، برای ازدواج نیازی به شاهد نبود و یک بله گفتن کفایت می کرد. اهمیتی هم نداشت که کجا انجام شود، به همین دلیل هر کسی می توانست وسط خیابان همسر کس دیگری شود.

بعدها برای اثبات ازدواج افراد عادی، اشخاصی برای ثبت ازدواج ها به کار گرفته شدند.

۲- سفید رنگ عزاداری بود

تا قبل از قرن نوزدهم، زنان در روز عروسی شان جدیدترین و جذاب ترین لباس خود را به تن می کردند که اغلب هم رنگی تند داشت چون سفید نه تنها رنگی نامناسب برای عروسی تلقی می شد، بلکه آن را رنگ عزاداری می دانستند. به همین دلیل لباس عروس ها بیشتر سبز (نماد جوانی) و آبی (نماد پاکی) بودند.

لباس عروس سفید تنها از ۱۸۰ سال قبل مُد شد، بعد از آنکه روزنامه ها اخباری درباره ی ازدواج ملکه ویکتوریای انگلیس منتشر کردند که در روز عروسی خود یک لباس ساتن سفید به تن کرده بود.

۳- دسته گل عروس از ریحان و سیر بود

در دوران قرون وسطی، دسته گل عروس از سیر و ریحان درست می شد و حتماً هم باید اینگونه می بود. عروس ها از این ترکیب برای پنهان کردن بوی بدن های حمام نکرده ی خود استفاده می کردند.

۴- عروس و داماد کیک نمی خوردند

در مراسم های عروسی، خوراکی ها برای مهمان ها بودند. در روم باستان، بالای سر عروس نان گندم یا جو می شکستند. در دوران قرون وسطی در انگلیس، نوعی نان درست می کردند و آن ها را تا جایی که می شد  روی هم جلوی عروس و داماد می چیدند. اگر عروس و داماد می توانستند روی پشته ی نان ها یکدیگر را ببوسند، یعنی از زندگی مشترک موفقی برخوردار می شدند.

شیرینی های پای با چیزی شبیه به خامه ی کیک، تازه در قرن شانزدهم ظهور یافتند، زمانی که شکر مقرون به صرفه تر شد.

۵- هیچ کس شنبه ها ازدواج نمی کرد

 

انتخاب تاریخ روز عروسی بر اساس خرافات مختلفی انجام می شد که در رابطه با روزهای هفته وجود داشت. در فرهنگ عامه ی انگلیس، چهارشنبه را بهترین روز برای ازدواج، دوشنبه را برای ثروت، سه شنبه را برای سلامتی و شنبه را بدترین روز برای ازدواج می دانستند.

۶- جهاز عروس جذاب ترش می کرد

جهاز قرن ها جزء جدایی ناپذیر مراسم عروسی در بسیاری از فرهنگ ها بود و هنوز هم در برخی نقاط دنیا یک سنت است. جهاز عروس او را در چشم دیگران جذاب تر می کرد.

۷- عروس ها به خود طلسم می بستند

طبق سنتی قدیمی در انگلیس، عروس در مراسم ازدواجش باید ۴ چیز به همراه داشته باشد: «یک چیز قدیمی، یک چیز جدید، یک چیز قرضی و یک چیز آبی.» این سنت در دوران ویکتوریایی به وجود آمد و اعتقاد بر این بود که این ۴ چیز شیطان را از عروس دور نگه می دارند. یک چیز آبی بند جوراب بود، یک چیز قرضی وسیله ای از یک زن فرزند دار بود، یک چیز قدیمی وسیله ای بود که به ارث رسیده و با گذشته ی عروس مرتبط بود، و یک چیز جدید هم از طرف خانواده ی داماد به عروس داده می شد که نماد یک خانواده ی جدید بود.

۸- داماد تا قبل از عقد، عروس را نمی دید

هنوز هم این خرافه وجود دارد که دیدن عروس در لباس عروسی اش پیش از برگزار مراسم عروسی، بدشگون است. این خرافه اولین بار به این خاطر به وجود آمد که عروس و داماد تا قبل از عقد نمی توانستند یکدیگر را ببینند و مراسم عروسی آن ها توسط والدین شان برگزار می شد.

۹- خانواده ی عروس هزینه ی مراسم را می داد

در گذشته مردم برگزاری مراسم عروسی و پرداخت هزینه های آن را وظیفه ی خانواده ی عروس می دانستند. خانواده ی عروس هزینه ی کارت های دعوت، تزئینات، غذاها و نوشیدنی ها و همینطور لباس های عروس و هر آنچه که پس از عروسی به تن می کرد را می پرداختند. هزینه ی دسته گل عروس، حلقه های ازدواج، کشیش، هدیه برای عروس و ماه عسل هم برعهده ی خانواده ی داماد بود.

۱۰- تور عروس جلوی فرارش را می گرفت

در گذشته مردم معتقد بودند تور، عروس را شبیه به شعله ی شمع می کند و ارواح خبیثه را از او دور نگه می دارد.

علاوه بر آن، بسیاری از ازدواج ها با انگیزه های مالی صورت می گرفتند، به همین دلیل تور و دنباله ی بلند برای لباس عروس هایی که قرار بود با مردان مسن ازدواج کنند، ضروری بود. تور و دنباله جلوی فرار عروس را می گرفتند چون حرکت با آن ها دشوار بود.

منبع: روزیاتو

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: آداب و رسوم ازدواج عروس و داماد مراسم عروسی لباس عروس خانواده ی تا قبل ی ازدواج دسته گل عروس ها یک چیز ی عروس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۳۱۱۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طعنه هاشمی‌طبا به رئیسی و کابینه‌اش: فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است؛ برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند

مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت: مگر نه اینکه باید با حسن ظن با آدم‌ها روبه‌رو شد و مگر اصل بر برائت نیست؟ مگر می‌شود مردم آدم‌هایی را انتخاب کنند که خوب نباشند و مراکز نظارتی آدم‌هایی را تأیید کنند که خوب نباشند؟

با تأیید اصل خوبی آدم‌ها فقط می‌خواهیم ببینیم این وعده‌ها چه سرانجامی یافته است.

طعنه هاشمی طبا به مدافعان دولت رئیسی: در دولت روحانی، نگران سفره مردم بودید، اما در دولت جدید از پوشیدن لنگ و دمپایی و روزه گرفتن حرف می‌زنید.

۱- ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال

۲- ایجاد سالانه یک میلیون شغل

۳- اصلاح نظام بانکی کشور

۴- تک‌رقمی‌شدن تورم

۵- توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران

۶- اجرای خصوصی‌سازی واقعی

۷- استفاده از ۷۰ درصد ظرفیت خالی اقتصاد کشور

۸- مداخله‌نکردن دولت در بازارها

۹- حل مشکل حاشیه‌نشینان

۱۰- نظارت دقیق در زنجیره تأمین، تولید و توزیع کالا

۱۱- جذابیت‌زدایی از سرمایه‌گذاری در حوزه‌های غیرمولد

۱۲- جلوگیری از هدایت سرمایه‌ها به سمت بازار ارز، طلا و زمین

۱۳- اصلاح چندنرخی‌بودن ارز

۱۴- تولید نهاده‌های دامی مورد نیاز در داخل کشور

۱۵- قطع وابستگی سفره مردم به خارج

۱۶- وعده‌های وزیر ارتباطات و فناوری (۶ مورد)

۱۷- وعده‌های وزیر امور اقتصادی و دارایی (۵ مورد)

۱۸- وعده‌های وزیر امور خارجه (۲ مورد)

۱۹- وعده‌های دیگر وزرا چند ده مورد

البته فهرست وعده‌ها بسیار است و در نگاه اول هم می‌توان آن‌هایی را که کلی گفته شده، غربال کرد؛ ولی برخی وعده‌ها آن‌قدر با استحکام لفظ و عدد دقیق گفته می‌شود که جای تردید باقی نمی‌گذارد. فقط از این تعجب می‌کنم که ظرفیت دهان ما تا چه اندازه بزرگ است که این‌همه امر مهم و با حجم وسیع در آن جای می‌گیرد.

اینکه می‌گویند آیا می‌توان ظرفی پیدا کرد که هرچه در آن بریزیم، پر نشود، ظاهرا مصداق آن دهان ماست؛ مثلا دبیر مناطق آزاد چندی پیش گفتند که اماراتی‌ها صد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در کیش می‌کنند و چینی‌ها رقم بسیار بیشتر (البته عدد را هم گفتند) حال در ۱۴۰۳/۰۲/۰۹ مراسمی از بسته‌های امکان سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد بهره‌برداری کردند. این کار مثل آن است که انسان نیازهای زندگی را ردیف کند و بگوید چه کسی حاضر است این کارها را برای من انجام دهد.

این کار ایشان یعنی تکذیب همه سرمایه‌گذاری‌هایی که قبلا گفته بودند، به‌علاوه سرمایه‌گذار خود باید بداند چه کاری می‌خواهد بکند و نه آنکه بسته طرح به او بدهیم و بگوییم تشریف بیاورید و با مراسم رسمی و پرده‌برداری این بسته‌های نه‌چندان مورد علاقه سرمایه‌گذاران را رونمایی کنیم. مگر نمی‌شود بدون پرده‌برداری آن‌ها را منتشر کرد. ظاهرا اصل بر پرده‌برداری است و نه عمل.

یا جناب وزیر صمت در شهریورماه در حضور مقام محترم ریاست‌جمهوری گفتند صد هزار اتومبیل برقی در راستای کاهش آلودگی هوا تا پایان سال ۱۴۰۲ تولید و به مردم عرضه می‌شود. صرف‌نظر از اینکه با ۱۵ میلیون اتومبیل موجود درون بدسوز و سالی یک میلیون تولید اتومبیل درون بدسوز داخلی این وعده کمکی به تلطیف هوا نمی‌کند؛ ولی به هر حال بازشدن پای اتومبیل برقی به کشور خوب است؛ ولی آن صد هزار اتومبیل برقی کجاست؟

البته ما و مردم به شنیدن این وعده‌های بی‌انت‌ها عادت کرده‌ایم و مردم هم باور ندارند که بتوان این‌همه کار انجام داد؛ ولی از نظر روان‌شناختی مردم دوست دارند وعده‌های شیرین بشنوند و به‌همین‌دلیل رأی آن‌ها به هرکسی که بیشتر وعده کلان و شیرین بدهد، تعلق می‌گیرد. جالب است که نه رئیس‌جمهور، نه معاون اول و نه هیچ‌کدام از وزرا توجهی به آینده کشور از لحاظ زیست‌محیطی و زوال کشور از لحاظ زیربناهای تولیدی نکرده‌اند و این می‌رساند که اگر چند درصد به وعده‌های خود اعتقاد داشتند، در این مورد کلا خود را عاجز می‌بینند و عدد صفر را در مقابل این کار گذاشته‌اند.

از طرفی پیچیدگی مسائل کشور به حدی رسیده است که ادعا برای حل آن جرئت بسیار می‌خواهد و ناگفته پیداست که این جرئت نمی‌تواند بر حسب تعقل باشد. متأسفانه تعریف مسائل و مشکلات کشور هم از سوی خوبان مشاغل و حکمرانی و هم از سوی منتقدان به‌درستی انجام نمی‌شود و حسب فریادهای روز اظهار نظر می‌کنند.

چه خوب است که مسئولان کلاه‌شان را قاضی کنند که واقعا قادر به چه کاری هستند و مردم هم کلاه‌شان را قاضی کنند که بدانند چه چیز دارند و چه چیز می‌توانند داشته باشند. مسئولان جهاد تبیین را در شیرین نشان‌دادن حوادث یافته‌اند و نه بیان واقعیت‌های روز کشور که مردم به آن‌ها آگاه شوند.

بحمدالله اینک کشور در دست خوبان افتاده است و ناخوبان پاک‌سازی شده‌اند و به کناری رفته‌اند. خوبان هم فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است و برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند؛ هرچند خودشان در ضمیرشان اعتراف دارند کاری نمی‌توانند انجام دهند، چه رسد به کارهای پیچیده زمین‌مانده که کارستان است و البته هرازچندگاه همین خوبان به این نتیجه می‌رسند که فقط خودشان خوب هستند و دیگر همفکران را طرد می‌کنند.

به نظر می‌رسد گروهی به این باور رسیده‌اند که اینک «عروسی خوبان» است؛ همان خوبانی که وعده‌های‌شان صرفا وعده است و اگر وعده نبود که به آن نمی‌گفتند «وعده». اگر خیلی فکر می‌کنند که روز عروسی‌شان است، به گفته سعدی روی آورند که فرمود: «محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند»؛ ولی آنان «یعلمون ظاهر الحیوه الدنیا» هستند؛ درحالی‌که گفته سعدی در تاریخ اثبات شده است؛ پس خوبان بدانند از زمره «و هم عن الاخره هم غافلون» نباشند. مغرور به امروز، «روز عروسی» نباشند.

ما هیچ‌کدام ابرمرد و قهرمان بی‌انت‌ها نیستیم. اگر همان امت وسط باشیم و منصف، کارمان بیشتر پیش می‌رود. خوبان اندکی تواضع کنند و تجربه سه سال گذشته را مرور کنند و صادقانه بر خود ملاحظه کنند که کدام کار را می‌توانند انجام دهند و بگویند. بیش‌ازاین از آن‌ها توقع نداریم.